ماده کریستالی سفید رنگی که به عنوان شکر میشناسیم، یک ماده فرآوری شده است که از نیشکر یا چغندر قند به دست می آید. قند موجود در نیشکر و چغندر قند بعد از جداسازی تمام املاح، ویتامین ها، پروتئین ها، آنزیم ها و سایر مواد مغذی مفید در کارخانه، به ساکارز خالص تبدیل میشود. شکر باعث ضعف سیستم ایمنی بدن در برابر کلیه بیماری ها میگردد. پس از هر بار مصرف محصولات دارای شکر، گلبولهای سفید بدن از کار می افتند و از ۲ الی ۵ ساعت بدن کاملاً آماده آلوده شدن به هر نوع ویروس یا باکتری خواهد بود. شکر ماده ای فاقد ویتامین، مواد معدنی و فیبر است که انسان قادر به هضم و جذب آن نبوده و برای این که ساختار مولکولی شکر شکسته شود باید از مواد معدنی محلول در بدن از جمله کلسیم و منیزیم استفاده نماید، لذا هر چه بیشتر محصولات شیرین مصرف شود کلسیم بیشتری از استخوانها خارج شده ودر نهایت استخوانها بعد از چند سال پوک میشوند.در نتیجه تعادل عناصر معدنی مثل کلسیم، منیزیم، پتاسیم، سدیم و … بر هم می ریزد. همچنین مقدار عناصر کروم و مس بدن را کاهش داده و در جذب کلسیم و منیزیم اختلال ایجاد میکند. علاوه بر این موجب افزایش میزان تری گلیسیرید و کلسترول خون میشود. در ضمن به کلیه ها آسیب زده و عامل اصلی ایجاد سنگ کلیه است. عامل اصلی سرطان از جمله سرطانهای سینه، پروستات، کولون و رکتوم است. باعث ضعیف شدن بینایی، باریک شدن رگهای خونی و در نهایت سکته میشود و ریسک مبتلا شدن به بیماری های قلبی را زیاد میکند. نقش عمده ای در پوسیدگی دندانها دارد به این صورت که باعث ایجاد حفره در دندان، خونریزی لثه، تخریب استحکام استخوانی و از دست دادن دندانها می شود. آرتروز و بیماری آسم از دیگر مضرات شکر است. همچنین بیماری آلزایمر که با حواس پرتی های کوچک شروع میشود بر اثر مصرف شکر به وجود می آید این به آن معناست که تا ۲۵ سال دیگر نیمی از جمعیت میان سال کره زمین آلزایمر خواهند داشت. بنابراین مصرف مداوم و طولانی مدت شکر، چاقی و دیابت به دنبال آن مشکلات دیگر را ایجاد می کند. هم اکنون در جهان چاقی یکی از علل عمده ی مرگهای قابل پیشگیری محسوب میشود؛عوامل ژنتیکی فرد را مستعد ابتلا به چاقی میکند اما عوامل ژنتیکی به تنهایی نمیتوانند توجیه کننده ی همه گیر شدن این بیماری باشند، بنابراین، رژیم غذایی است که تعیین میکند آیا فرد در آینده چاق خواهد شد یا خیر.

بر اساس نتایجی که توسط سازمان بهداشت جهانی به دست آمده، بیش از ۳۰ درصد ساکنین خاورمیانه دچار اضافه وزن می باشند. در ایران شیوع اضافه وزن و چاقی در بین کودکان و نوجوانان به ترتیب ۸/۸ و ۴/۵ درصد و در آمریکا ۲۲ و ۳۰ درصد می باشد. این روند در سالهای اخیر با رشد قابل توجهی همراه بوده است، به طوری که نرخ چاقی در نسل جدید بیش از ۲ برابر شده است و این امر دلیلی محکم بر لزوم پیشگیری از چاقی میباشد.